Przenoszenie uwagi to prawdopodobnie najważniejsza umiejętność dotycząca życia wewnętrznego. Jest niezwykle skuteczna – ma ogromną moc, jeśli jednak jej nie rozumiemy i nie kontrolujemy – może stać się pułapką. Zauważ, że umysł podsuwa nam myśli i emocje w zależności od tego, na co skierujemy swoją uwagę. Umysł często wpada w pętle „przeżuwając” jakieś bolesne wspomnienie. Snuje niekończące się domysły, wyobrażenia i pragnienia, a my utożsamiając się z nimi, podlegamy rozchwianym nastrojom. Problem nadaktywnego umysłu można więc sprowadzić do nieuświadomionego przeskakiwania uwagi na różne wspomnienia, czy też pragnienia. Zauważając ten niuans zaczynasz kontrolować myśli. Skutecznym wyjściem z takiej pułapki jest konsekwentne przenoszenie uwagi na miłość. 

Uwagą kierujemy z poziomu świadomości, dlatego podstawowy trening przenoszenia uwagi to medytacja, czyli przebywanie w świadomości. To pomaga nam w koncentracji i wyciszeniu umysłu. Trening taki może polegać na skupieniu się na oddechu lub powtarzaniu słowa lub frazy (mantry) o wysokiej wibracji. Podbudowanie tej praktyki intencją doświadczania miłości, wdzięczności znacząco zwiększa jej efektywność.

Jeśli przenosimy uwagę w złości, rozgoryczeniu, strachu – to tak naprawdę uciekamy. A ucieczka wywołuje poczucie niepokoju. Opór, poczucie niesprawiedliwości jedynie wzmacniają to z czym się zmagamy – lęk, żal, samotność. Jak temu zaradzić? Trzeba (1) pozwolić sobie to zauważyć, (2) poczuć to bez stawiania oporu, (3) otoczyć bezwarunkową miłością – ze zrozumieniem, współczuciem lub wdzięcznością, miłością. Wtedy zyskujemy prawdziwe poczucie wolności i poczucie spokoju. Czujemy swój wpływ na życie. Jeśli otoczenie „złości” miłością wydaje ci się trudne – spróbuj wejść na poziom świadomości i na sekundę wyobraź sobie, że masz skrzydła, stań za sobą i otul siebie skrzydłami pełnymi miłości. Spróbuj